Een ochtend met mee.

In het kader van mijn inwerkperiode als nieuwe voorzitter van de Seniorenvereniging Haarlemmermeer-Noord heb ik tijdens mijn kennismakingsgesprek op 20 april j.l. met de coördinator van de Senioren BUS, de heer Ton Versteeg afgesproken dat ik een ochtendje met hem mee zal rijden. Ik wil graag alle aspecten van de verenging leren kennen. We spreken uiteindelijk voor maandagochtend 8 mei om 08.15 uur af; dat staat tenminste in mijn agenda maar dat blijkt achteraf niet te kloppen. Als er op maandagochtend om 08.30 uur nog steeds geen seniorenbus valt te bekennen besluit ik er een telefoontje aan te wagen. Blijkt dat we op dinsdag hebben afgesproken. Er wordt mij ook verteld dat Ton helaas is geveld door jicht en dus zelf niet kan rijden, maar voor hem in de plaats zal de heer Jan Pikee mij ophalen, en dinsdag 9 mei om klokslag kwart over acht staat de bus voor mijn deur.

Jan en ik begroeten elkaar en ik klim in de bus; we gaan op weg naar de eerste klant op deze stralende morgen. Onze tocht voert naar Willemsbos, naar mevrouw Nel Kok, een vaste klant van de bus, die naar het gebouw van De Jeugd van Gisteren gebracht wil worden, naar de hobbyclub. Met die club heb ik al een keer kennis gemaakt en ik ben dan ook geen onbekende voor haar. Ze vertelt enthousiast over haar hobby en hoe tevreden zij is met de bus, die haar overal naartoe brengt en altijd op tijd is.

Dan rijden we door naar Oksholm om mevrouw Trien Lubberen op te halen die ook naar het gebouw van de Jeugd van Gisteren wil net als de volgende klant, mevrouw Suwari in de Lutulistraat, die bij de schildersclub zit. De leeftijd van de buspassagiers varieert nogal en ligt vandaag tussen de 77 en 92 jaar, allen zijn nog redelijk goed ter been en sowieso behoorlijk helder van geest.

Nadat de dames bij de JvG zijn afgezet rijden we naar Klaterbos om mevrouw Ravelli op te halen die naar het Spaarne Gasthuis moet. Nadat we hebben kennisgemaakt merk ik op dat zij een Italiaanse naam heeft. Zij antwoordt dat er al acht generaties van de familie Ravelli in Nederland geboren en getogen zijn. Dat haar dochter in het verleden ooit vanwege die naam niet is uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek, omdat men “geen buitenlanders” in dienst wilde nemen. Men had haar dochter niet eens gezien! Over discriminatie gesproken! Mevrouw Ravelli is daar nog steeds verontwaardigd over; en terecht! Zij geeft aan graag weer opgehaald te willen worden en spreekt met de chauffeur af te zullen bellen als ze klaar is. Die vindt het tijd voor een kop koffie en we rijden terug naar het gebouw van de JvG, maar we zijn nog niet binnen of mevrouw Ravelli belt dat ze al opgehaald kan worden; kortom, we gieten de koffie naar binnen en spoeden ons weer terug naar het Spaarne Gasthuis; zij zit ons al buiten op haar rollator op te wachten!

Nadat Jan haar thuis heeft afgezet rijden we naar Toolenburg en daar begroeten wij de heer en mevrouw Valentijn, moeder (92) en zoon (67)! Zoonlief helpt moeder eenmaal per week met het boodschappen doen bij Dirk van de Broek en dus rijden we naar het Burg. Van Stamplein. Ook zij willen weer opgehaald worden. De laatste rit van deze ochtend (voor mij, maar niet voor de chauffeur) voert naar mevrouw Abrahams die naar het Paradijs gebracht wil worden, naar het gezondheidscentrum in Overbos. Zij hoeft niet te worden opgehaald.

Omdat ik 's middags elders verplichtingen heb kan ik helaas niet verder met Jan mee en dat spijt mij eigenlijk zeer want de bus is erg comfortabel en ik vind het leuk om met de gebruikers ervan een praatje te maken.

Over één ding zijn ze het allemaal eens: de Senioren BUS is fantástisch, een uitkomst voor mensen (op leeftijd) die geen vervoer hebben.
En iedereen kan/mag er gebruik van maken, ook als men geen lid is van de Seniorenvereniging Haarlemmermeer-Noord.
De bus is altijd op tijd en de chauffeurs zijn stuk voor stuk zeer behulpzaam!
Ook moet er veel meer reclame voor de bus gemaakt worden, is de unanieme mening.
Daartoe hoop ik met dit artikel een eerste aanzet te hebben gegeven.